Time flies when your having fun

Tolwegen vermijden, hoe doe je dat? Omdat we last minute nog aan een camper konden komen zijn we direct vertrokken, niet ingelezen, geen idee hoever we gingen komen en zonder boodschappen op pad. Gelukkig was dit beestje een automaat dus het rijden ging verder zonder problemen en we kwamen best ver voor de paar uurtjes daglicht die we nog hadden.

Na (letterlijk) een rondje gereden te hebben vonden we onze kampeerplek, compleet verlaten! Gezien de zomervakantie hier inmiddels is begonnen vonden we dit wel wat vreemd maar durfden het toch aan. Toen de eerste zonnestralen via het dakraam binnen kwamen werden we tegelijk ook wakker gemaakt door het geluid van papagaaien die de dauwdruppels van onze auto afhaalden om te drinken. Wat een manier om wakker te worden.

Onze kustroute van Melbourne naar Sydney bleek wel iets minder mooie uitzichten te hebben dan we hadden gehoopt en dus besloten we om maar gewoon zoveel mogelijk afstand af te leggen waardoor we de laatste dagen dan wat beter en warmer weer zouden hebben in de buurt van Sydney. Omdat ik als enige kan en mag rijden was dit wel een hele klus maar zonder iets aangereden te hebben is het gelukt.

Mijn belangrijkste hoogtepuntje was toch wel de stop in een kleine baai waar we een half uurtje op het strand gingen relaxen. Inmiddels waren Lotte en Boris (inmiddels Oma Lotti en Koala) op de hoogte van mijn dolfijnengekte omdat ik bij elk informatiepunt (VVV bureaus) vroeg of er dolfijnen waren gespot de laatste tijd. “He, een dolfijn” hoor ik Boris zeggen, even twijfel ik, gaat dit weer zo’n flauwe grap zijn? Ik kijk toch en mijn ogen worden groot. Een groep van 6-8 dolfijnen jagen in de baai op een grote groep vissen en jagen de vissen het strand op waardoor ze erg dichtbij komen. Ik twijfel geen moment en ren richting het water. Langs de hele baai heb ik de groep gevolgd, rennend, buiten adem, geprobeerd ze niet te storen tijdens het jagen. Ik kan jullie wel vertellen dat ik als een roos heb geslapen.

Jervis Bay stond daarna op de planning. Het staat erom bekend dat hier het witste zand ter wereld te vinden is, helaas voor ons was er geen zon dus wij vonden het stiekem wat tegenvallen. Ondanks dat, een mooie baai overigens.

Aangekomen in Sydney was het allemaal erg overweldigend. Een enorme stad, heel anders opgebouwd dan Melbourne. Parken en flatgebouwen wisselen elkaar af en er is een grote verscheidenheid aan culturen te vinden. Mijn hostel (The original backpackers) was snel gevonden en ik kwam er al snel achter dat ik Frans of Duits moest kunnen begrijpen om hier vrienden te maken. Gelukkig zit er hier nu ook een hele groep Engelse jongens die erg gezellig zijn en van een drankje houden en mede daardoor heb ik een ander Nederlands meisje leren kennen, Gea. Met deze groep hebben we ook de kerst doorgebracht, op het strand, met goon (een aftreksel van wijn met veel suiker) en een picknick. Dat is weer eens wat anders dan een kerstdiner in Nederland.

Ik ben nog lang niet klaar met Sydney, het is echt een fijne stad waar nog zoveel te beleven valt. Je zou hier elke dag weer een nieuw straatje of winkeltje kunnen ontdekken. Gelukkig heb ik voorlopig nog geen plannen dus ik kan nog even blijven.